Elizabeth Unitra Diora

Elizabeth Stereo - DST-202  25702 (1973r.)

Elizabeth Mono - DMT-201  25704 (1974r.)

Elizabeth Stereo - DST-203  25703 (1976r.)

Elizabeth Stereo - DST 204  25704

Elizabeth Hi-Fi - DSH-101  13801 (1975r.)

Elizabeth Hi-Fi - DSH-102  13802 (1976r.)

    Elizabeth to amplituner, który kilka razy zdarzało mi się naprawiać. Moim zdaniem bardzo udany, solidny i ładny odbiornik. Użytkowany w wielu domach do dzisiaj, mimo że każdy z nich ma ponad 40 lat. Zastanawia mnie jednak bałagan wewnątrz radia.  Skonstruowali go Japończycy więc dziwi sposób montażu, połaczeń, duża ilość  kabli w powietrzu. Widocznie  tak musiało być...    W naprawianych przeze mnie "Elizabetkach" najczęściej do wymiany były przepalone żarówki (jest ich w sumie 10),  spalone końcówki mocy, regeneracji wymagały trzeszczące potencjometry. Oczywiście wszystkie należało przestroić na obecne pasmo UKF 87,5 - 108 MHz. 

Kiedyś nie przykładałem wagi do typów i rozwiązań technicznych tego odbiornika. Ważne jedynie było to, by ten odbiornik naprawić. Któregoś dnia postanowiłem usystematyzować nazewnictwo, numerację, parametry stosowane przy tym radiu i skojarzyć ze zdjęciami. Zebrany materiał trochę mi się rozrósł, tak że postanowiłem to wszystko opublikować do wglądu dla wszystkich.

Wśród kolekcjonerów szczególnie poszukiwane są pierwsze wersje na częściach japońskich. 

Rarytasy to modele DST 202, DMT 201, DST 204 produkowane w niewielkich ilościach. 

Miałem kiedyś   DMT 201 mono, ale "poszedł" do ludzi. Pozbyłem się go, bo nie był idealny. Był pozbawiony głośnika i włożony w standardową skrzynkę Elizabeth. 

Wersja Elizabeth mono to rarytas, tak samo jak zbudowany na podstawie Elizabeth Cezar Quadro. Te odbiorniki osiągają obecnie ceny w tysiącach złotych. 

W tym poście posiłkuję się zdjęciami własnymi, jak i zaczerpniętymi z sieci, na publikację których dostałem pozwolenie. Jeśli ktoś tu znajdzie swoje zdjęcie, a nie życzy tego sobie, proszę o maila.  Usunę je bezzwłocznie.   

Elizabeth Stereo - DST-202 (1973r.)

Elizabeth DST - 202 z dedykowanymi kolumnami.

Elizabeth Stereo - DST-202

Elizabeth Stereo - DST-202

Specyfikacja:

Zakresy:

długie - 150 - 285 kHz

średnie - 525 - 1605 kHz

krótkie 1 - 5,95 - 9,775 MHz

krótkie 2 - 11,7 - 15,45 MHz

UKF - 65,5 - 73 MHz lub 87,5 - 108 MHz w wersji eksportowej.

Pasmo przenoszenia - 50 - 15 000 Hz

Zniekształcenia nieliniowe - 3%

Znamionowa moc wyjściowa 2 x 10 W

Pobór mocy - 65 W

Waga odbiornika - 7 kg

Podświetlenie skali: 8 żarówek 6,3V / 0.2A

Podświetlenie wskazówki skali: żarówka 6.3V / 0,14A

Podświetlenie wskaźnika dostrojenia: żarówka 6,3 V / 0,25

Dzięki współpracy inż. Stanisława Sary i inż. Eugeniusza Makowskiego z  konstruktorami  japońskiej firmy Tokyo – Sanyo Electric Co. Ltd, w 1973 r. na rynku pojawił się nowoczesny odbiornik Elizabeth-Stereo. Diora poszła zgodnie z trendem światowym i postawiła na odbiornik klasy wyższej z systemem stereo. 
Tu ciekawostka wychwycona na forum Trioda: "zakup licencji od Sanyo ponoć był obwarowany oprócz standardowych formułek prawnych i ekonomicznych jeszcze jednym postulatem. W ekipie diorowskiej, która udała się do Sanyo, była śliczna kobieta o imieniu Ela, owa Ela tak bardzo spodobała się Japończykom, że Ci udzielili licencji, ale OR miał się nazywać Elizabeth."
Sprzęt firmy Sanyo z lat 70-tych do dzisiaj jest poszukiwany przez kolekcjonerów i osiąga bardzo wysokie ceny. Wybór tego licencjodawcy jako jednego z przodujących producentów nowoczesnego sprzętu RTV na pewno nie był  błędem. Poniżej kilka przykładów.

A tak na marginesie, Sanyo już nie istnieje. 10 listopada 2008 roku spółka Sanyo została przejęta przez firmę Panasonic . Za większościowy pakiet udziałów w Sanyo, Panasonic zapłacił 403,78 miliarda jenów (4,57 mld USD). Firma kupiła ponad 3 miliardy akcji od trzech największych udziałowców Sanyo - banków Goldman Sachs, Sumitomo Mitsui Banking i Daiwa Securities SMBC.

Inny news podaje inną cenę:

"Wreszcie dzisiaj rano do mediów trafiła informacja, że firmy uzgodniły sprzedaż akcji w cenie 1,49 dolara za akcję (131 jenów), co w sumie dało kwotę 6,4 miliarda dolarów (560 miliarda jenów). W ten sposób Panasonic Corp. przejął kontrolę nad Sanyo. Media finansowe podkreślają, że mimo obecności Sanyo na rynku elektroniki użytkowej, głównym celem Panasonica jest pozyskanie i technologii i zwiększenie udziałów w szybko rosnącym rynku akumulatorów i baterii słonecznych."

W innym artykule wyczytałem cenę 8,8 mld dolarów. Dokładnie ile, wie pewnie tylko Sanyo. Jak by nie patrzył w każdej wersji duuużo. 😀

Czytaj więcej na: https://www.wirtualnemedia.pl/artykul/panasonic-przejal-kontrole-nad-sanyo

Sanyo DCX 3000K miał podobne gałki. (Przykładowe amplitunery Sanyo z lat 70-tych)

Sanyo DCX 2500K miał ten sam wskaźnik wychyłowy. (Przykładowe amplitunery Sanyo z lat 70-tych )

Sanyo DCX 3300KB . (Przykładowe amplitunery Sanyo z lat 70-tych )

Opis Elizabeth Stereo

Z lewej strony odbiornika, u góry aluminiowego frontu, umieszczono dwa pokrętła do programowania: UK1 i UK2. Pod nimi włącznik sieci oraz pokrętło tonów niskich, pokrętło tonów wysokich, pokrętło wzmocnienia siły głosu, pokrętło równoważenia kanałów, a także przełącznik sterowania (magnetofon, gramofon, tuner). Pod skalą umieszczono przycisk układu cichego strojenia, przycisk automatycznej regulacji częstotliwości i przycisk mono/stereo. Odbiornik posiadał pięć zakresów fal: długie, średnie, krótkie 1, krótkie 2 i ultrakrótkie. Po lewej stronie skali zamontowano wychyłowy wskaźnik dostrojenia, identyczny jak w Amatorze Stereo czy Radmorze 5100 i 5102.  Na tylnej ściance zamontowano sześć gniazd: antenowe, uziemienia, gramofonowe, magnetofonowe i dwa gniazda głośnikowe. Odbiornik posiadał na wyposażeniu dwie kolumny z rastrową, wykonaną z cienkiej blachy, osłoną na głośniki.
W odbiorniku zastosowano wiele nowinek technicznych, m.in. układy scalone, układy grubowarstwowe (wzmacniacze STK-015), filtry ceramiczne, diody LED, nowatorskie na tamte czasy tranzystory polowe,  diody warikapowe. 
Wzmacniacz o mocy 2 × 10W zbudowany został na podstawie importowanych układów STK-015. W odróżnieniu od późniejszych wersji ten model wymagał zastosowania kolumn o impedancji 8 Ω..  Wbudowana, wewnętrzna antena ferrytowa do odbioru na zakresie AM.  Zastosowano układ  Automatycznej Regulacji Częstotliwości (ARC), ciche strojenie UKF.  Pokrętła i przyciski przełączników  rodowane* . Charakterystycznym elementem wystroju zewnętrznego była efektowna płyta czołowa z matowego aluminium. Ładnie oświetlona skala i magnetoelektryczny wskaźnik dostrojenia. W  modelach późniejszych,  nakładki przycisków produkowano z matowanego aluminium. Napis "Licencja Sanyo" umieszczono z prawej dolnej strony panelu frontowego.

*- CZYM JEST RODOWANIE?

Rodowanie jest procesem polegającym na pokrywaniu złota i srebra   cienką warstwą rodu.

Rod to metal szlachetny z grupy platynowców o srebrzystym, metalicznym kolorze, którego nazwa pochodzi od greckiego rhodon, co oznacza różę. Jest cenniejszy od złota, a nawet platyny, dlatego rodowana biżuteria jest nieznacznie droższa od tej z żółtego złota. Rod nakładany jest metodą galwaniczną, czyli przy użyciu prądu stałego. Rodowane powierzchnie lub tylko wybrane elementy biżuterii zyskują jasno srebrzysty/śnieżnobiały kolor, dzięki czemu staje się ona odporna na czernienie, jednocześnie zyskując piękny połysk.

Rodowane gałki i przyciski (przycisk).

Polska epoki Gierka starała się nadrobić zacofanie technologiczne, kupując licencje na nowoczesne technologie. Pieniądze na te inwestycje uzyskano z kredytów zaciąganych w krajach zachodnich. Spłatę należności często regulowano w dostawach wytworzonego w Polsce sprzętu. Korzystny kurs walut dawał spore zyski z tej sprzedaży. 

  

 Wkrótce powstała  Elizabeth Hi-Fi spełniająca wymagania dla sprzętu tej klasy.

Norma DIN 45500 (na podstawie Wikipedii)

DIN 45500 to opublikowany w 1966 roku dokument niemieckiego instytutu normalizacyjnego (Deutsches Institut für Normung, czyli DIN) określający jakie minimalne warunki techniczne powinna spełniać aparatura elektroakustyczna, by otrzymała oznaczenie wysokiej jakości (Hi-Fi).

Norma DIN 45500 była krytykowana za stosunkowo mało restrykcyjne podejście do parametrów niektórych urządzeń, zwłaszcza wzmacniaczy. Trzeba jednak powiedzieć, że nawet wiele współczesnych konstrukcji (zwłaszcza "audiofilskich") nie spełnia i tych mało restrykcyjnych wymagań. Z drugiej strony wymagania nałożone na zestawy głośnikowe są bardzo ostre i dosyć trudne do spełnienia.

W 1996 norma DIN 45500 została zastąpiona normą DIN EN 61305.

Tunery FM

Wszystkie pomiary zakładają poziom sygnału wejściowego 1 mV na wejściu o oporności falowej 240 Ω.

Parametr	Wartość	Warunki pomiaru
Pasmo przenoszenia	40 Hz - 12.5 kHz	przy nierównomierności charakterystyki ± 3 dB względem 1 kHz w zakresie 40 Hz - 50 Hz
		przy nierównomierności charakterystyki ± 1.5 dB względem 1 kHz w zakresie 50 Hz - 6.3 kHz
		przy nierównomierności charakterystyki ± 3 dB względem 1 kHz w zakresie 6.3 kHz - 12.5 Hz
Zniekształcenia nieliniowe	maks. 2%	przy dewiacji częstotliwości 40 kHz oraz 1 kHz
Separacja kanałów stereo	min. 26 dB	w pasmie częstotliwości 250 Hz - 6.3 kHz
	min. 15 dB	w pasmie częstotliwości 6.3 kHz - 12.5 kHz
Stosunek sygnału do szumu	min. 46 dB	w pasmie częstotliwości 40 Hz - 12.5 kHz, przy modulacji 1 kHz z dewiacją 40 kHz
Tłumienie sygnału pilota stereo	min. 20 dB	19 kHz
	min. 30 dB	38 kHz
Poziom sygnału wyjściowego	0.5 V do 2 V	przy obciążeniu 470 kΩ równolegle z pojemnością 100 pF i dewiacji modulacji 40 kHz.

Wzmacniacze

Norma określa również, że podstawowe parametry wzmacniacza, takie jak: poziomy napięć wejściowych, impedancje wejść, moc wyjściowa czy impedancja obciążenia muszą być jasno podane przez producenta. Motodyka pomiarów i szeroki zakres parametrów wzmacniaczy różnych typów są uszczegółowione w osobnych normach^[5].

Parametr	Wartość	Warunki pomiaru
Pasmo przenoszenia	40 Hz - 16 kHz	przy nierównomierności ± 1.5 dB i 6 dB poniżej mocy znamionowej dla wejść liniowych
		przy nierównomierności ± 2 dB wejść z korekcją częstotliwościową
Różnica pomiędzy kanałami stereo	maks. 3 db	w zakresie częstotliwości 250 Hz - 6.3 kHz
	maks. 6 db	w zakresie częstotliwości 250 Hz - 6.3 kHz, jeżeli zastosowano regulator balansu o skuteczności minimum 8 dB.
Zniekształcenie nieliniowe[6]	maks 1%	dla przedwzmacniacza: przy pełnym wysterowaniu z zakresie częstotliwości 40 Hz - 400 Hz
		dla całego toru wzmacniacza wstępnego i mocy: przy mocy od -20 dB do pełnej, w zakresie częstotliwości od 40 Hz do 12.5 kHz
Zniekształcenia intermodulacyjne	maks. 3%	sygnały 250 Hz i 8 kHz o stosunku amplitud 4:1
Przesłuch pomiędzy kanałami stereo	maks. -50 dB	dla 1 kHz
	maks. -30 dB	w zakresie od 250 Hz do 10 kHz
Przesłuch pomiędzy wejściami	maks. -50 dB	dla 1 kHz
	maks. -40 dB	w zakresie od 250 Hz do 10 kHz
Stosunek sygnału do szumu	min. 50 dB	dla przedwzmacniaczy przy nominalnym poziomie sygnału
		dla wzmacniaczy mocy i zintegrowanych przy mocy wyjściowej 100 mW
Moc wyjściowa	10 W	mono, sygnał sinusoidalny 1 kHz, w czasie co najmniej 10 minut
	6 W na kanał	stereo, sygnał sinusoidalny 1 kHz, w czasie co najmniej 10 minut

Elizabeth Mono - DMT-201(1974r.)

Tych odbiorników wyprodukowano naprawdę niewiele, bo  około 3.000 sztuk. Części użyte w znacznej mierze japońskie.

Jak na razie nie znalazłem informacji, po co ta wersja była wypuszczona. Innych modeli monofonicznych miała Diora  w asortymencie sporo . Nie po to wydawano pieniądze, aby kupować licencję na kolejny odbiornik monofoniczny. Może ktoś mi to wytłumaczy? 

Ten model był produkowany rok po rozpoczęciu produkcji pierwszej wersji Elizabeth Stereo.

"Mój" egzemplarz Elizabeth Mono - DMT-201 (już go nie posiadam).  Był pozbawiony głośnika i włożony w standardową skrzynkę Elizabeth.

Wnętrze DMT -201

Na płycie tylnej jedno wyjście na dodatkowy głośnik 8 ohm.

Elizabeth Stereo - DST-203 (1976r.)

Dedykowany zestaw głośnikowy ZGZ 10/8 -S2. Elizabeth sprzedawane były też z zestawami: ZGZ 10/4, ZGZ 20/4 ,ZG15C lub ZG25C

Wersja w znacznej mierze japońska. Można ją rozpoznać po logo Unitra Diora obok napisu Elizabeth Stereo.

Pełna nazwa modelu - ELIZABETH STEREO DST-203 25703.

Końcówki mocy 2 x STK015, transformator sieciowy TS50/9.

Brak przedwzmacniacza do gramofonu z wkładką magnetyczną.

Elizabeth HiFi - DSH-101, DSH102 (1976r.)

DSH-101 13801

 DSH-101 produkowana od 1975 roku, nadal miała montowane importowane elementy, takie jak scalone układy STK-015 (Sanyo), stabilizator w formie tranzystora 2N3055 przykręconego do chassis (Toshiba), potencjometry programatora (COSMOS), żarówka wskaźnika dostrojenia.

Przystosowana do współpracy z magnetofonem, gramofonem magneto- i piezoelektrycznym.

Parametry techniczne:

Radio: FM, MW, LW, SW

Moc wyjściowa :2 x 12W przy impedancji 4Ω

Pasmo przenoszenia: 40Hz – 30kHz

Wyjścia: złącza głośnikowe

Impedancja wyjściowa:4Ω

Typ wejścia (AUX):5DIN

Wejścia:1 x Line, 1 x Phono

Czułość wejść: Line: mV, 

Phono: mV

Napięcie zasilania: 230V, 50Hz

Głośniki: wymaga dodatkowych głośników

Lata produkcji:1975 – 1980

Wymiary:

Szerokość: 49cm

Wysokość:14,5cm

Głębokość: 26cm

DSH-102 13802  wersja z pomarańczową (bursztynową) skalą.

 ELIZABETH Hi Fi DSH-102 13802.

Końcówki mocy już na  GML026, transformator sieciowy TS70/4. Wbudowany przedwzmacniacz dla gramofonów z wkładką magnetyczną oraz ceramiczną (przełącznik typu gramofonu dostępny na tylnej ściance obudowy). Inny wzmacniacz mocy jak w DSH-101. Inny zasilacz. Prezentowana jesienią 1975 r. na Międzynarodowych Targach w Poznaniu.

Model DSH-102, jest  "spolszczoną" wersją DSH-101: układy Sanyo zastąpiono krajowymi odpowiednikami GML-026, zastosowano potencjometry Telpod, w późniejszych seriach DSH-102 zmieniono wskaźnik sygnału na zielony MERA (na licencji Weigand). W związku ze zmianą układów scalonych na krajowe zmieniła się nieznacznie obsada elementów w bloku WMK.

Zrezygnowano z bloku ZT-13,a blok ZT został zmodernizowany, transformator TS 90/5/676 zastąpiono TS 70/4, więc wyraźnie zmianie uległ schemat połączeń, dodatkowo wprowadzono zabezpieczenia dla układu ZT i podświetlenia skali w formie bezpiecznika.

Tej wersji wyprodukowano około 100 tyś sztuk, więc do dzisiaj nie ma problemu ze zdobyciem takiego egzemplarza.

Parametry techniczne:

Moc wyjściowa: 2 x 12W przy zniekształceniach  1% i obciążeniu 4 ohm

Pasmo przenoszenia:

tor m.cz. 40-30000Hz

tor w.cz. 40-12500Hz

Zakresy regulacji barwy dźwięku:

wysokie: +/- 13dB dla 10kHz

niskie: +/- 10dB dla 100Hz

Zakresy fal:

długie: 150-285kHz

średnie: 525-1605kHz

krótkie 1: 5,95-9,775MHz

krótkie 2: 11,7-15,45MHz

UKF: 65,5-73MHz

Wymiary: 490x260x145 mm

Ciężar: ~8kg

Pobór mocy: ~85W

Zasilanie: 220V/50Hz

Różnice pomiędzy DSH-101 i DSH-102

   Na pierwszy rzut oka nie wiele różnią się od siebie, taka sama obudowa, skala, układ przycisków i potencjometrów. Jednak zaglądając do środka widać sporo różnic. DSH-101 produkowana od 1975 roku zbudowana jest na wielu importowanych elementach tak jak scalone układy STK-015 (Sanyo), stabilizator w formie tranzystora 2N3055 przykręconego do chassis (Toshiba), potencjometry programatora (COSMOS), czy nawet żarówka wskaźnika dostrojenia. W celu zaoszczędzenia dewiz, w modelu DSH-102 elementy importowane  zastąpiono krajowymi odpowiednikami.  GML-026,  potencjometry Telpoda, wskaźnik sygnału na zielony MERA , krajowe układy scalone. 

   

Instrukcja obsługi

Elizabeth Stereo DST-204

Elizabeth Stereo DST-204

Elizabeth Stereo DST-204 , seria 25704

Diora wyprodukowała kilkadziesiąt sztuk Elizabeth Stereo z głośnikami zamontowanymi w obudowie odbiornika – specjalne na zamówienie najwyższych władz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).

Tak jak znane nam modele Elizabeth Stereo (nie Hi Fi) wyposażone były w zakres fal długich średnich, krótkich i UKF, wzmacniacz mocy 2 x 10W itd. Istotną różnicą pomiędzy znanymi i popularnymi modelami Elizabeth Stereo było zastosowanie specjalnego układu różnicowego w bloku pośredniej częstotliwości, co umożliwiło zastosowanie dodatkowego wskaźnika wychyłowego „zera detektora”. W tym odbiorniku pracują więc dwa wskaźniki, jeden wskazuje poziom odbieranego sygnału a drugi dostrojenie do właściwej częstotliwości. Wskaźniki te to zespół mierników poziomych (takich jak w tunerze Kleopatra czy Meluzyna) umocowanych jeden nad drugim, z pomarańczowym tłem. Pomarańczowa jest również cała skala odbiornika, dając bardzo przyjemny efekt wizualny.

Istotną i od razu rzucającą się różnicą, są dwa wbudowane głośniki szerokopasmowe, po obu stronach odbiornika, głośniki te są integralną częścią obudowy, niemniej podłączone do odbiornika za pomocą przewodów, tak wiec istniała możliwość podłączenia innych zewnętrznych zestawów głośnikowych. Tył odbiornika wyposażono w radiator chłodzący układy STK, bowiem aby zwiększyć nieco moc, podniesiono napięcie zasilania układów, a to z kolei zwiększyło wydzielającą się temperaturę i zwykła blacha tylnej płyty (tak jak to ma miejsce w odbiornikach Elizabeth) już nie wystarczyła.

Pozostałe parametry identyczne z standardowym modelem Elizabeth Stereo.

Pozornie "prosta" rodzina amplitunerów Elizabeth w rzeczywistości jest bardzo ciekawa, od pierwszego modelu do ostatniego. Wprowadzono wiele ciekawych zmian. Ilość różnych modeli jest spora. Nie każdy też wiedział, że znaczna część produkcji  "Elizabeth" była eksportowana na rynek zachodni np. do Francji pod zmienioną nazwą (AT-10) lub do Niemiec (HGS Vela VR-400)

Brandt AT-10

AT-10

AT-10

AT-10

AT-10

Amplituner ten  różnił się  od „naszej krajowej” wersji,  kilkoma szczegółami. Przede wszystkim innym  pasmem UKF, AT-10 posiadał zakres 87,5 do 104MHz. Dekoder stereofoniczny zbudowano na podstawie układu Sanyo A-3301 natomiast wzmacniacz mocy pracował na układach STK-016 dając moc wyjściową 18 W przy 4 ohm. Zastosowano także lepsze filtry ceramiczne w obwodach p.cz 10,7MHz, wejście antenowe wyposażono w gniazdo koncentryczne 75 ohm. Montowano też lepszej klasy potencjometry firmy Alps, oraz przełącznik (z tyłu) rodzaju napięć zasilania 115V – 230V. Optycznie zaś różnice polegały na zastosowaniu niebieskiej skali częstotliwości i przeniesieniu gniazda słuchawkowego DIN z przodu do tyłu. Amplituner AT-10 występował także pod marką Thomson oraz Continental Edison.

VELA RV-400

Vela RV-400

Vela RV-400

Vela RV-400 (Zdjęcia Veli udostępnione dzięki uprzejmości kolegi Techmixa z Unitra-Fan.pl)

Eksportowa wersja Vela RV - 400 miała inne gałki, niebieskie podświetlenie skali, UKF do 104 MHz i gniazdo słuchawkowe z przodu.

Continental Edison

Thompson

Cztery górne zdjęcia przedstawiają wersję, o której nic nie wiem. Dwa dodatkowe pokrętła. Oryginał czy modyfikacja właściciela? 😮. Ciekawe... Szkoda, że napisy uległy wytarciu (albo ich nie było...).

Jeszcze inna wersja eksportowa.

Wersja z czarnym panelem.

Przeróbka z programatorem  Merkurego i dwoma wycieraczkami.

Wersje z kolorowymi panelami.

Afrodyta

"Afrodyta" - takiej wersji oficjalnie nie było. Coś takiego znalazło się na sprzedaż w sieci.  Jednostkowa wersja stworzona przez amatora Elizabeth-ek, albo koncept inżynierów Diory. Przemalowany panel frontowy od polskiej wersji, reszta  eksportowa wersja  AT-10. 

Produkcję odbiornika Elizabeth zakończono w 1980 roku. W ciągu 7 lat wyprodukowano 124 tysiące wszystkich wersji Elizabeth.

Cezar Quadro (DKS-201)

Cezar Quadro (DKS-201)

producent: Diora, rok produkcji:  1975-1976, 
wymiary: 656x329x163 mm, 
waga: 15 kg., 
pobor energii:170W,

 Cezar to już inne radio, inna historia i temat na kolejnego posta. Musiałem jednak napisać o nim kilka zdań, bo konstrukcja była oparta na produkowanym  radioodbiorniku Elizabeth. Nawiązywał do niej  też wyglądem zewnętrznym.  Cezar był o 17 centymetrów szerszy od Elizabeth i posiadał dodatkowe potencjometry do wzmocnienia i regulacji barwy dźwięku dla tylnego zespołu głośników. Całość  zamknięta w drewnianej obudowie będącej popularnym rozwiązaniem stosowanym na całym świecie dla sprzętu audio produkowanego w tamtych latach. W urządzeniu zastosowano czterozakresowy odbiornik radia pozwalający na odbiór kwadrofonicznych audycji nadawanych w systemie SQ, wzmacniacz dawał moc 12 W na każdy kanał, pasmo przenoszenia rozciągało się od 30 Hz do 20 kHz, waga wynosiła niecałe 15 kg. Co ciekawe, urządzenie pozwalało też na podłączenie zewnętrznego odtwarzacza kwadrofonicznych nagrań zapisanych na taśmie.

Cezar Quadro zamyka rozdział dotyczący radioodbiornika Elizabeth. Jest ostatnim elementem związanym z Elizabeth jaki udało mi się znaleźć.

W sieci funkcjonuje taka tabela odzwierciedlająca wielkość produkcji odbiornika na przestrzeni lat.

Zajrzyj do muzeum

👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

Muzeum Diory w Dzierżoniowie

👆👆👆👆👆👆👆👆👆👆

Reklama

Reklama

Jak się okazuje nie wszystko szło idealnie. Film nakręcony przez Polską Kronikę Filmową pokazał problemy Diory z jakością odbiornika Elizabeth.

👇👇👇👇👇👇👇👇

P.S. Wszelkie uwagi i informacje dotyczące Elizabeth mile widziane.